Πρέβεζα Αξιοθέατα
Η Πρέβεζα είναι ένας τόπος πλούσιος: σε μνήμες, σε εικόνες, σε μυρωδιές, σε τόπους. Τόπους μυστηριακούς που ξεσηκώνουν τη φαντασία, όπως το Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Τόπους ιστορικούς που ξυπνάνε τη μνήμη, όπως η αρχαία Νικόπολη, που ίδρυσε ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος, προς παντοτινή δόξα της νίκης του στη Ναυμαχία του Ακτίου. Τόπους μεγαλοπρεπείς, όπως το κάστρο του Αλή Πασά που δεσπόζει αγέρωχα πάνω από την πανέμορφη Πάργα.
Το μόνο που χρειάζεται για να χορτάσουν τα μάτια σας ομορφιά και το μυαλό σας εικόνες είναι να εντοπίσετε στο χάρτη της Πρέβεζας –πρόκειται για κοντινές, μεταξύ τους, αποστάσεις- τα αξιοθέατα που σας περιγράφουμε, θέλοντας να μοιραστούμε μαζί σας τις δικές μας μνήμες. Αξιοθέατα στα οποία ερχόμαστε και επανερχόμαστε.
Κάστρο της Πάργας
To κάστρο της Πάργας βρίσκεται επάνω σε έναν οχυρό λόφο ακρωτήριο που δεσπόζει στην είσοδο του λιμανιού της Πάργας αλλά και της διπλανής τεράστιας παραλίας του Βάλτου. Σε αυτή τη θέση πρωτόκτισαν κάστρο οι Βενετσιάνοι τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το κάστρο καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές κάθε φορά που το καταλάμβανε κάποιος κατακτητής. Αυτό που σώζεται σήμερα είναι αυτό που έχτισαν οι Βενετσιάνοι τον 17ο αιώνα, με τις προσθήκες που έκανε ο Αλή Πασάς όταν αγόρασε την Πάργα από τους Άγγλους το 1818. Το κάστρο της Πάργας ήταν απόρθητο σε όλη τη διάρκεια της διοίκησης του Αλή Πασά και πρόσφερε μεγάλη ανακούφιση στους Σουλιώτες που τον αντιμάχονταν.
Αχέροντας Ποταμός
Μια αξέχαστη «υγρή» διαδρομή στις Πηγές του Αχέροντα
Υπάρχουν κάποια μέρη στα οποία νιώθεις την ανάγκη να γυρίζεις ξανά και ξανά. Όσες φορές λοιπόν κι αν επισκεφτείς κάποιος την Πρέβεζα, το ποτάμι του Αχέροντα είναι από εκείνα τα μέρη που μυστικά χωρίς καν να το έχει συνειδητοποιήσει έχει γραφτεί μέσα σου και σε φωνάζει.
Είτε πρόκειται για το απαράμιλλο κάλλος του και τις πλούσιες φυσικές του ομορφιές είτε για κάτι περισσότερο μυσταγωγικό που οι ρίζες του αγγίζουν τα αρχαία μυστήρια, ο Αχέροντας ποταμός πάντα θα βρίσκεται στην ατζέντα του ψαγμένου περιηγητή, καθώς σε καμία περίπτωση δε θα σε ικανοποιήσει μία και μόνη επίσκεψη.
Κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι διαφορετικό. Κάθε φορά βρίσκεις κι έναν επιπλέον λόγο για να πεις: εδώ θα ξανάρθω οπωσδήποτε!
Η πρόσβαση στις Πηγές του Αχέροντα είναι εξαιρετικά εύκολη. Απλά ακολουθείς τις ταμπέλες μετά τη γέφυρα στη Γλυκή. Οδηγείς κάποια χιλιόμετρα, ενώ το ποτάμι ρέει στα αριστερά σου και, ζηλεύοντας όσους βλέπεις στη διαδρομή σου να έχουν στήσει τα τροχόσπιτα τους στην κοίτη του, ακολουθείς τον πολύ καλό δρόμο που θα σε οδηγήσει σε ένα νέο παράδεισο.
Ο εξοπλισμός είναι απλούστατος: αρκεί το μαγιό σου ή ακόμα και ένα σορτσάκι ή μια βερμούδα και βέβαια παπούτσια, της επιλογής σου μεν αλλά που να δένουν με ασφάλεια στα πόδια σου, ώστε να μην καταλήξουν μαζί με δεκάδες άλλα στο «παπουτσωμένο» δέντρο. Το παράξενο αυτό δέντρο, που θα το συναντήσεις αν αποφασίσεις να κατέβεις το ποτάμι με κανό, το έχουν στήσει οι κατά καιρούς κατασκηνωτές με αδέσποτες σαγιονάρες και πέδιλα που ψαρεύουν στο ποτάμι.
Αν είσαι τυχερός και κατεβάζει αρκετό νερό, σε κάποια σημεία θα «αναγκαστείς» να βουτήξεις και να κολυμπήσεις κάποια μέτρα, μέχρι να μπορέσεις να ξαναπατήσεις στα πόδια σου. Σε διαβεβαιώνω ότι πρόκειται για ανεπανάληπτη εμπειρία.
Η πρόσβαση ωστόσο είναι εφικτή μέχρι κάποιο σημείο καθώς τα νερά βαθαίνουν και η κοίτη στρίβει με αποτέλεσμα να αναγκαστείς να πάρεις το δρόμο της επιστροφής ή αλλιώς να επαναλάβεις ένα υπέροχο ταξίδι.
Νεκρομαντείο του Αχέροντα
Η ανάγκη του ανθρώπου να προβλέψει το μέλλον του -σε μια προσπάθεια να κατευθύνει τη μοίρα του και να προλάβει το «κακό»- είναι σχεδόν τόσο παλιά, που θα λέγαμε ότι ανάγεται στην εποχή που έκανε το πρώτο του βήμα σε δυο μόνο πόδια. Οι γραπτές πηγές μας, ξεκινώντας από τον Όμηρο, μαρτυρούν ότι καμία σοβαρή ενέργεια, όπως π.χ. μια πολεμική εκστρατεία του μεγέθους που οδήγησε στον Τρωικό Πόλεμο ή και η ίδρυση μιας αποικίας στους αρχαϊκούς χρόνους δεν διανοούνταν πριν συμβουλευτούν ένα μάντη. Ο Κάλχας και ο Τειρεσίας σαφώς καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις σε ένα άτυπο top 10 ανθρώπων με «κληρονομικό χάρισμα».
Τα λατρευτικά ιερά της αρχαιότητας, όπου οι αρχαίοι Έλληνες με σπονδές, χοές και θυσίες επιχειρούσαν να εξευμενίσουν τους εξανθρωπισμένους θεούς τους και κοινώς να τους «φέρουν στα νερά τους» είναι διάσπαρτα στην ελληνική επικράτεια.
Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν τα Μαντεία, όπως εκείνα των Δελφών και τη Δωδώνης, όπου οι αρχαίοι Έλληνες απευθύνονταν στους θεούς τους, το Δία και τον Απόλλωνα αντίστοιχα, για συμβουλές.
Σήμερα ο επισκέπτης σαφώς και δεν υποβάλλεται σε αυτές τις διαδικασίες αλλά ωστόσο το ίδιο το μέρος, το τοπίο με τους καταπράσινους αγρούς που εκτείνονται στον ορίζοντα, η αύρα που εκπέμπει σε καθηλώνει. Οι πύλες για τον κόσμο των νεκρών μπορεί τελικά να βρίσκονται κάπου αλλού ή απλώς να μετακόμισαν μετά την αποξήρανση της Αχερουσίας λίμνης.
