Πειραίας

Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά

Το αρχαιολογικό μουσείο Πειραιά στεγάζεται σε ένα διώροφο κτίριο δίπλα στο ελληνιστικό θέατρο της Ζέας. Τα εκθέματα του μουσείου καλύπτουν μία πολύ μεγάλη χρονική περίοδο, από τα μινωικά και μυκηναϊκά χρόνια έως και τη ρωμαϊκή περίοδο, με έμφαση στην κλασσική περίοδο του 5ου και 4ου αιώνα π.Χ.. Οι εκθέσεις είναι οργανωμένες με χρονολογική περίοδο έτσι ώστε ο επισκέπτης να μπορεί εύκολα να αντιληφθεί την εξέλιξη της κοινωνίας του Πειραιά κατά το πέρασμα των αιώνων, αλλά και την εξάρτηση και ανάπτυξή του τα χρόνια που η Αθήνα μεγαλουργούσε. Εκτός από εκθέματα που αποκαλύφθηκαν από ανασκαφές στον Πειραιά, τη Βάρκιζα και το Μοσχάτο, υπάρχουν εκθέματα από το μινωικό ιερό των Κυθήρων, το μυκηναϊκό ιερό των Μεθάνων και εκθέματα από ιδιωτικές συλλογές, τη συλλογή Μελετοπούλου-Νομίδου και τη συλλογή Γερουλάνου. Είναι ανοιχτό καθημερινά, εκτός Δευτέρας και έχει είσοδο, 3 ευρώ κανονικό και 2 ευρώ μειωμένο (Ιανουάριος 2014).

Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας

Το Ναυτικό μουσείο βρίσκεται στη μαρίνα της Ζέας στη Φρεατίδα. Άνοιξε το 1955, αν και ως ιδέα είχε πρωτοδιατυπωθεί το 1867, και μεταφέρθηκε στο κτίριο που βρίσκεται σήμερα το 1971. Σκοπός του μουσείου είναι η συγκέντρωση, συντήρηση, φύλαξη και έκθεση αντικειμένων που έχουν να κάνουν με την ελληνική ναυσιπλοΐα, την ανάπτυξή της και των επιτευγμάτων της. Τα εκθέματα παρουσιάζουν την εξέλιξη από την προϊστορία, στην αρχαιότητα, στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο ως το τέλος του 18ου αιώνα, στους Βαλκανικούς Πολέμους και από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έως τις μέρες μας. Υπάρχει εκτενής αναφορά στη μετάβαση από τα ιστιοφόρα πλοία στα ατμόπλοια, το εμπορικό ναυτικό και επίσης διαθέτει μεγάλη συλλογή χαρτών, ελληνικών αλλά και ξένων, από το 16ο έως και το 19ο αιώνα. Είναι ανοιχτό Τρίτη-Σάββατο, είσοδος 4 ευρώ, μειωμένο 2 ευρώ (Ιανουάριος 2014).

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Το κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου στoν Πειραιά είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα και ιστορικότερα κτίρια της πόλης και είναι έργο του αρχιτέκτονα Λαζαρίμου Ιωάννη. Η απόφαση για την ανέγερσή του πάρθηκε το 1883 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1895. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου είναι αμιγώς κλασικιστική, επηρεασμένο από τη γερμανική σχολή που εκπροσωπούσε ο Έρνεστ Τσίλλερ γνωστός αρχιτέκτονας, υπεύθυνος για πολλά γνωστά κτίρια της Αθήνας. Η κύρια είσοδος αποτελείται από τέσσερις κίονες κορινθιακού ρυθμού και αέτωμα. Στο εσωτερικό, η αίθουσα κοινού έχει σχήμα πετάλου, με πλατεία, θεωρεία και εξώστες σε τέσσερα επίπεδα, έχει χωρητικότητα περίπου 1.300 θέσεων, ενώ για τους ηθοποιούς υπάρχουν μεγάλα καμαρίνια και χώρος καθιστικού. Αρχικά την αίθουσα φώτιζε πολυέλαιος που λειτουργούσε γκάζι και σώζεται μέχρι τις μέρες μας. Η σκηνή είναι από τις λίγες σκηνές μπαρόκ της εποχής που σώζεται ακόμη σε όλη την Ευρώπη. Στο θέατρο έχουν δώσει παραστάσεις οι μεγαλύτεροι σκηνοθέτες και ηθοποιοί και επίσης, φιλοξένησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και τη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά. Μέσα στα χρόνια έχουν γίνει πολλές εργασίες συντήρησης του εσωτερικού και του εξωτερικού αλλά το 2008 ξεκίνησε το έργο της συνολικής εκ βάθρων αποκατάστασης, το οποίο ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2013 και πλέον το θέατρο κοσμεί το κέντρο του Πειραιά.

Μικρολίμανο
Ακτή Κουμουνδούρου

Το Μικρολίμανο, ή ακτή Κουμουνδούρου, ή Φανάρι, πρόκειται για μία από τις πλέον πολυσύχναστες περιοχές του Πειραιά και βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Καστέλλας. Τα πολλά εστιατόρια, καφετέριες και νυχτερινά κέντρα έχουν οδηγήσει την αύξηση της ζωής της περιοχής, κάνοντάς τη το σημείο που καταλήγουν οι περισσότεροι επισκέπτες του Πειραιά για φαγητό, καφέ και ποτό. Οι πολλές ονομασίες της περιοχής οφείλονται στην ονομασία της περιοχής ανάλογα με την ιστορική περίοδο. Φανάρι ονομαζόταν κατά τους βυζαντινούς χρόνους, πιθανόν εξαιτίας παρουσίας φάρου στην είσοδό του. Τουρκολίμανο ονομαζόταν κατά την Επανάσταση του 1821 ενώ λιμένας Κουμουνδούρου ονομαζόταν κατά τους νεότερους χρόνους, εξαιτίας της έπαυλης Κουμουνδούρου, στη θέση της οποίας, μετά την κατεδάφισή της, χτίστηκε ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδας.

Καστέλλα

Η Καστέλλα είναι μία συνοικία του Πειραιά που καλύπτει από τον ομώνυμο λόφο έως το Μικρολίμανο και παλιότερα ήταν γεμάτη πολυτελείς, νεοκλασσικές επαύλεις, ορισμένες από τις οποίες σώζονται ως τις μέρες μας. Υπήρξε πάντοτε σημαντικό σημείο της περιοχής. Στην αρχαιότητα, στο λόφο της Καστέλλας συγκεντρώθηκαν Αθηναίοι και υπό τις εντολές του στρατηγού Θρασύβουλου κατέλαβαν οχυρώματα του τυράννου Ιππία και κατάφεραν να εκδιώξουν τους τριάκοντα τυράννους από την Αθήνα και να την ελευθερώσουν. Στην κορυφή του λόφου υπάρχει δεξαμενή νερού για την ύδρευση της πόλης και στη δυτική πλευρά ο ναός του Προφήτη Ηλία και το Βεάκειο δημοτικό θέατρο, χτισμένο το 1969 υπό δημαρχίας Αριστείδη Σκυλίτση, με χωρητικότητα 2.000 θεατών και σε μορφή αρχαιοελληνικού θεάτρου.

Σηράγγιο (Σπηλιά του Παρασκευά)

Το Σηράγγιο ή Σήραγγα είναι ένα σπήλαιο που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Καστέλλας, σε μία απότομη και βραχώδη ακτή πάνω από τη θάλασσα, στη σημερινή θέση "Βοτσαλάκια". Θεωρείται ότι κατασκευάστηκε από τους πρώτους κατοίκους της περιοχής, τους προϊστορικούς Μινύες, ιωνικής καταγωγής. Στο εσωτερικό της σπηλιάς έχουν βρεθεί ένας βωμός στο θεό Απόλλωνα και δύο αρχαίοι τάφοι, ενώ στους τοίχους της σπηλιάς υπάρχουν ψηφιδωτά, ενώ στις δύο πλευρές της εισόδου υπάρχουν δύο ψηφιδωτά όπου το ένα αναπαριστά τη Σκύλλα και το άλλο αρχαίο νεανία σε τέθριππο άρμα. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο η χρήση της σπηλιάς άλλαξε και μάλλον χρησιμοποιούνταν ως λουτρά. Στη σύγχρονη εποχή η σπηλιά έγινε γνωστή ως "σπηλιά του Παρασκευά", λόγω του ονόματος της κοσμικής ταβέρνας που λειτουργούσε εκεί, περίπου την εποχή του 1920, οι ιδιοκτήτες της οποίας είχαν καλύψει τα ψηφιδωτά και τις τοιχογραφίες με κρασοβάρελα. Το 1960 λειτουργούσε κέντρο διασκέδασης όπου έπαιξαν τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής της εποχής, όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Μαίρη Λίντα και ο Τόνης Μαρούδας. Σήμερα ο χώρος δεν είναι διαμορφωμένος κατάλληλα, με σιδερένια κιγκλιδώματα να εμποδίζουν την είσοδο, αλλά δεν παύει να είναι ένα σημαντικό και ιστορικό σημείο του Πειραιά.

Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ)

Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κατασκευάστηκε την περίοδο 1981-1984 και το αρχιτεκτονικό του σχέδιο είναι χαρακτηριστικό δείγμα των σταδίων που χτίζονταν την τελευταία εικοσαετία του 20ου αιώνα, έχοντας πολλές ομοιότητες με την Αρένα του Μιλάνου και το Παλαί της Βουδαπέστης. Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) πραγματοποιούνται αγώνες μπάσκετ, βόλεϊ, επιτραπέζιας αντισφαίρισης, χάντμπολ, πάλης, ξιφασκίας, ρυθμικής γυμναστικής, άρσης βαρών, πυγμαχίας αλλά και όλα τα αθλήματα κλειστού χώρου. Επίσης, έχουν πραγματοποιηθεί καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και συνέδρια. Απέχει 4 χιλιόμετρα από το λιμάνι του Πειραιά, 10 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας και 24 χιλιόμετρα από το Αεροδρόμιο Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος", ενώ όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς έχουν στάση κοντά στο στάδιο, έτσι ώστε να εξυπηρετείται το επιβατικό κοινό.

Γήπεδο Καραϊσκάκη

Το πρώτο γήπεδο που χτίστηκε στην περιοχή ήταν το "Ποδηλατοδρόμιο", κτίριο που χρησιμοποιήθηκε στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Το 1964 ανακατασκευάστηκε, μετονομάστηκε σε "Γεώργιος Καραϊσκάκης" και χρησιμοποιήθηκε ως γήπεδο ποδοσφαίρου. Το 2003 το νέο γήπεδο "Καραϊσκάκη" χτίστηκε με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Πρόκειται για ένα γήπεδο ποδοσφαίρου με χωρητικότητα 33.334 θεατών, αίθουσες VIP, δημοσιογραφικά θεωρεία, 4 αποδυτήρια και όλες τις σύγχρονες εγκαταστάσεις γηπέδων ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων το γήπεδο δόθηκε στην ομάδα του Ολυμπιακού για 49 χρόνια να το χρησιμοποιεί ως έδρα, ενώ είναι η έδρα και της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών και γυναικών στους εντός έδρας αγώνες τους. Όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς εξυπηρετούν το γήπεδο και απέχει 2 χιλιόμετρα από το κέντρο του Πειραιά, 10 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 32 χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.

• Υπειρωτικες Παπαρδέλλες με γαύρο, ντοματίνια και μυρωδάτο βασιλικό 

Υλικά

Για 4 άτομα
1 φλιτζανάκι καφέ ελαιόλαδο αρωματισμένο με δενδρολίβανο
1 φινόκιο κομμένο σε κυβάκια
1 κρεμμύδι κομμένο σε κυβάκια
3,4 φρέσκα κρεμμύδια κομμένα σε ροδέλες
1/2 κίτρινη πιπεριά κομμένη σε κυβάκια
1/2 κόκκινη πιπεριά κομμένη σε κυβάκια
1 κολοκύθι κομμένο σε κυβάκια
1/2 μελιτζάνα κομμένη σε κυβάκια
Λίγο λευκό κρασί
Φρέσκια σάλτσα ντομάτα μαγειρεμένη με ζωμό
Φύλλα φρέσκου βασιλικού
1 κανάτα χλιαρό νερό
αλάτι, άσπρο πιπέρι
1/2 κιλό παπαρδέλες
10 ντοματίνια ξεφλουδισμένα
12 καθαρισμένους και ξεκοκαλισμένους γαύρους

Εκτέλεση

Ρίχνετε το ελαιόλαδο σε μία κατσαρόλα, αφήνετε να ζεσταθεί και σωτάρετε πρώτα το φινόκιο. Όταν μαλακώσει λίγο, προσθέτετε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι ενώ ανακατεύετε διαρκώς.

Στη συνέχεια προσθέτετε το φρέσκο κρεμμύδι, την κίτρινη και κόκκινη πιπεριά, λίγο αλάτι, το κολοκύθι, τη μελιτζάνα και συνεχίζετε το ανακάτεμα.
    
Αφού σωταριστούν καλά, σβήνετε με λευκό κρασί. Συνεχίζετε προσθέτοντας τη σάλτσα ντομάτας, τα φύλλα του βασιλικού και αφήνετε να πάρουν μια βράση.
    
Ρίχνετε το χλιαρό νερό, αφήνετε για 5 λεπτά, προσθέτετε λίγο αλάτι, άσπρο πιπέρι, ανακατεύετε και μόλις αρχίσει ο βρασμός ρίχνετε τις παπαρδέλες να βράσουν με τη σάλτσα. Ανακατεύετε απαλά για να μη σπάσουν τα ζυμαρικά.
    
Προσθέτετε τα ντοματίνια.Απο πάνω στρώνετε τους καθαρισμένους γαύρους.
    
Σκεπάζετε την κατσαρόλα ν’ατμιστεί ο γαύρος. για μερικά λεπτά και σερβίρετε.

Καλή σας όρεξη!!