Λαμία

Κάστρο και Αρχαιολογικό Μουσείο της Λαμίας

Δεσπόζει στο ψηλότερο σημείο της πόλης, σε ένα βραχώδη λόφο, με πανοραμική θέα σε όλο το Νομό Φθιώτιδας. Είναι μεσαιωνικό και χρονολογείται το 5ο αιώνα μ.Χ. Εντός του κάστρου εδρεύει το Αρχαιολογικό Μουσείο της Λαμίας, το οποίο στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό κτίριο, το οποίο λειτούργησε ως στρατώνας την εποχή του Όθωνα. Οι συλλογές του μουσείου περιλαμβάνουν αρχαιολογικά ευρήματα από ανασκαφικές έρευνες στην Φθιώτιδα και Ευρυτανία, καλύπτοντας ολόκληρη την προϊστορική και την ιστορική περίοδο, έως τα ρωμαϊκά χρόνια. Τα ευρήματα δίνουν μια εικόνα για την ιστορία της περιοχής, η οποία περιλαμβάνει τμήματα της αρχαίας Φωκίδας, της ανατολικής Λοκρίδας, της Δωρίδας, της Αχαϊας, της Φθιώτιδας και της Μαλίδας (περιοχή Μαλιακού κόλπου). Το μουσείο είναι ανοιχτό καθημερινά και το εισιτήριο κοστίζει 2 ευρώ και 1 ευρώ το μειωμένο, τηλ 22310 29992.

Γέφυρα Γοργοποτάμου

Κορυφαία στιγμή της ελληνικής αντίστασης κατά των Ιταλογερμανικών δυνάμεων αποτελεί η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου στις 25 Νοεμβρίου 1942. Αποτέλεσμα της συνεργασίας του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ υπό την καθοδήγηση των βρετανών κομάντο, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν μία από τις μεγαλύτερες πράξεις δολιοφθοράς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Προκάλεσε τον θαυμασμό όλης της κατεχόμενης Ευρώπης και έδωσε κουράγιο στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Στις 29 Νοεμβρίου 1964 κατά τη διάρκεια των εορτασμών, σκοτώθηκαν 13 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 45, από μία ξεχασμένη βόμβα. Κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου και αντιπρόσωποι του Κράτους, ώστε να αποτίσουν φόρο τιμής στους Ήρωες της Εθνικής Αντίστασης. Η γέφυρα του Γοργοποτάμου βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό, περίπου 8 περίπου χιλιόμετρα από τη Λαμία, σε μία πανέμορφη καταπράσινη τοποθεσία στους πρόποδες του όρους Οίτη.

Κακογιάννειο Αστεροσχολείο Υπάτης

Εγκαινιάστηκε πρόσφατα, στα τέλη του 2010 και βρίσκεται στο χωριό Υπάτη, 20 χιλιόμετρα μακριά από τη Λαμία. Η ιδέα του Αστεροσχολείου ανήκει στο ζεύγος εκπαιδευτικών Γιώργου Σφήκα και Κίας Τζιώτζη, υποστηρίχτηκε από το Σύλλογο Ερασιτεχνών Αστρονόμων και τις τοπικές αρχές και χρηματοδοτήθηκε από με δωρεά € 260.000,00 από το ζεύγος των Υπαταίων Σταύρου και Ειρήνης Κακογιάννη, στους οποίους οφείλεται και το όνομα του. Αποτελεί ένα κέντρο έρευνας και διάδοσης της επιστήμης της Αστρονομίας και απευθύνεται όχι μόνο σε μαθητές, αλλά και σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για την επιστήμη αυτή. Οι σύγχρονες εγκατάσεις του περιλαμβάνουν Αμφιθέατρο παρουσιάσεων, Αστεροσκοπείο και ένα Πλανητάριο προβολών. Αρκετά σημαντικές είναι και οι δραστηριότητες του Αστροσχολείου, που περιλαμβάνουν εκδηλώσεις, σεμινάρια, διαλέξεις και παρουσιάσεις που σχετίζονται με την Αστρονομία. 

Βυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας

Το Βυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας εγκαινιάστηκε το 2007 και στεγάζει σημαντικά ευρήματα των Βυζαντινών χρόνων από όλο το νομό Φθιώτιδας. Βρίσκεται στην Υπάτη και στεγάζεται στο αναστηλωμένο κτήριο των Στρατώνων, που χτίστηκε το 1836, όταν τα σύνορα της τότε ελεύθερης Ελλάδας σταματούσαν λίγο έξω από τη Λαμία και αποτελεί το μοναδικό αμιγώς Βυζαντινό Μουσείο στη Στερεά Ελλάδα. Ο εκθεσιακός χώρος αναπτύσσεται σε δύο ορόφους όπου παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά ευρήματα, που προέρχονται από διάφορες περιοχές της Φθιώτιδας. Στο ισόγειο, η έκθεση είναι αφιερωμένη στα παλαιοχριστιανικά ψηφιδωτά της Φθιώτιδας (4ος-6ος αι.), ενώ στον όροφο η έκθεση περιστρέφεται γύρω από το θέμα της λατρείας κατά την παλαιοχριστιανική και βυζαντινή περίοδο. Σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του ορόφου εκτίθεται μέρος της νομισματικής συλλογής του Υπαταίου Κωνσταντίνου Κοτσίλη, η οποία δωρήθηκε στο ελληνικό κράτος, με σκοπό να εκτεθεί στο Μουσείο και περιλαμβάνει 3.000 νομίσματα, αρχαία ελληνικά, ρωμαϊκά, βυζαντινά, μεσαιωνικά, νεότερα και σύγχρονα, καθώς και κοπές του νομισματοκοπείου που λειτούργησε στην Υπάτη το 13ο αιώνα. Οι εκθεσιακοί χώροι μελλοντικά θα επεκταθούν και στον ευρύχωρο αύλειο χώρο του Μουσείου με την παρουσίαση του παλαιοχριστιανικού ψηφιδωτού δαπέδου από το βαπτιστήριο της Υπάτης, καθώς και μίας σημαντικής συλλογής παλαιοχριστιανικών, βυζαντινών και οθωμανικών γλυπτών από τη Φθιώτιδα. Το Μουσείο συμμετέχει με εκδηλώσεις και έντυπο υλικό στους ετήσιους κύκλους δραστηριοτήτων του ΥΠΠΟ και στον αύλειο χώρο του διοργανώνονται πολιτιστικά δρώμενα κ εορταστικές εκδηλώσεις . Το 2010 τιμήθηκε από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) της Unesco ως ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα πέντε ελληνικά Μουσεία πολυπολυτισμικής δραστηριότητας

Πλατείες της Λαμίας

Πράγμα ασυνήθιστο στις πόλεις της Ελλάδας, η Λαμία συγκεντρώνει στο κέντρο της συνολικά 4 πλατείες, σε πολύ μικρή απόσταση η μία από την άλλη: Πλατεία Πάρκου, Πλατεία Λαού, Πλατεία Ελευθερίας και Πλατεία Διάκου. Γύρω τους περιστρέφεται όλη η ζωή της πόλης και η καθεμιά αποτελεί ένα ξεχωριστό σημείο συνάντησης. Η πλατεία Λαού, με το άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη στο κέντρο της και τα φημισμένα ψητοπωλεία με τις σούβλες, για τις οποίες είναι διάσημη η πόλη. Η πολύβουη πλατεία Ελευθερίας είναι το σημείο όπου βρίσκονται τα περισσότερα καφέ της πόλης. Η πλατεία Αθ. Διάκου είναι μία μικρή πλατεία, που έχει στο κέντρο της το άγαλμα του αγωνιστή Αθανασίου Διάκου, και νεοκλασσικά κτίρια που στεγάζουν ως επί το πλείστον καφέ. Η πλατεία Πάρκου είναι μία σύγχρονη πλατεία, με πολλές δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες γύρω της.

    

Λόφος Αγίου Λουκά

Ο λόφος του Αγίου Λουκά είναι ένας κατάφυτος λόφος της Λαμίας, που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την Πλατεία Διάκου, με εύκολη πρόσβαση από εκεί. Εδώ ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει έναν ευχάριστο περίπατο, φαγητό, καφέ ή ποτό στο δημοτικό περίπτερο με τη μαγευτική θέα στην Οίτη, την Κοιλάδα του Σπερχειού και το Μαλιακό Κόλπο. Μέσα στο καταπράσινο δασύλλιο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγ. Λουκά, πολιούχου της πόλης της Λαμίας, ένας μικρός ναός σταυροειδής χωρίς τρούλο που χτίστηκε ως ξωκλήσι το 1910. Έχει ιστορικό ενδιαφέρον για τις μνήμες των κατοίκων λόγω της σύνδεσής του με σημαντικά ιστορικά γεγονότα, ενώ έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Θερμοπύλες

Γνωστές σε όλους από την ιστορική “Μάχη των Θερμοπυλών”, το 480 π.Χ. Η μάχη των Θερμοπυλών είχε διάρκεια 3 ημέρες και διεξήχθη μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών υπό την ηγεσία της Σπάρτης και της Περσικής Αυτοκρατορίας του Ξέρξη Α’, ταυτόχρονα με τη Ναυμαχία του Αρτεμησίου. Η τοποθεσία της μάχης επιλέχθηκε εξαιτίας της αριθμητικής υστέρησης του στρατού των Ελλήνων, που ήταν μόλις 7.000 άνδρες. Ο περσικός στρατός σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές διέθετε εκατομμύρια στρατιώτες, κάτι που σαφώς θεωρείται υπερβολή και υπολογίζεται ότι στην πραγματικότητα ήταν μεταξύ 100.000 και 300.000 στρατιωτών. Οι Έλληνες κατάφεραν να αντισταθούν συνολικά 7 ημέρες, συμπεριλαμβανομένου των 3 ημερών που διήρκησε η μάχη. Κατά τη διάρκεια της μάχης, η μικρή δύναμη υπό την ηγεσία του Λεωνίδα Α' της Σπάρτης έκλεισε τον μόνο δρόμο, από όπου ο περσικός στρατός μπορούσε να περάσει. Την τρίτη μέρα της μάχης, ένας ντόπιος κάτοικος ονόματι Εφιάλτης πρόδωσε τους Έλληνες, οδηγώντας τους Πέρσες στα νώτα τους. Φοβούμενος ότι η δύναμη του θα υπερκεραστεί, ο Λεωνίδας, αποφάσισε να απομακρύνει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού στρατού, κρατώντας μόνο 300 Σπαρτιάτες, 400 Θεσπιείς, 400 Θηβαίους και πιθανώς μερικές εκατοντάδες ακόμα στρατιώτες, από τους οποίους οι περισσότεροι σκοτώθηκαν στη μάχη. Η μάχη των Θερμοπυλών έμεινε στην Παγκόσμια Ιστορία ως παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στους νόμους της Πατρίδας. Η αντίσταση των Ελλήνων στη μάχη των Θερμοπυλών αποτελεί παράδειγμα των πλεονεκτημάτων της σκληρής στρατιωτικής εκπαίδευσης, του καλύτερου εξοπλισμού και της ιδιοφυούς χρήσης του εδάφους ως πολλαπλασιαστή δύναμης. Σήμερα το Στενό των Θερμοπυλών δεν υπάρχει, εξ’ αιτίας των προσχώσεων του Σπερχειού, που οδήγησαν την παραλία μερικά χιλιόμετρα μακριά. Στην Εθνική Οδό στο ύψος των Θερμοπυλών, στέκει το μνημείο του βασιλιά Λεωνίδα και των συμπολεμιστών του, που δημιουργήθηκε το 1955, με την επιγραφή του Σιμωνίδη Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι" που σημαίνει “Ξένε, πες στους Λακεδαιμόνιους ότι κοιτόμαστε εδώ, πιστοί στους νόμους τους".

Αλαμάνα

Η Αλαμάνα είναι γέφυρα του Σπερχειού ποταμού και είναι γνωστή για τη μάχη που έγινε εκεί τον Απρίλιο του 1821. Με την Επανάσταση του 1821, ο Ομέρ Βρυώνης, διοικητής του τουρκικού στρατού κατέβηκε με 8.000 άνδρες από τη Θεσσαλία για να καταπνίξει την επανάσταση στην Πελοπόννησο. Ο Αθανάσιος Διάκος με τους άνδρες του πήραν θέση στον ποταμό Αλαμάνα (τότε ονομασία του Σπερχειού ποταμού). Το πρωί της 23 Απριλίου του 1821 ξεκίνησε η μάχη της Αλαμάνας, όπου οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν από τις αριθμητικά ανώτερες δυνάμεις των Τούρκων. Ο Διάκος αρνήθηκε να φύγει και έμεινε μόνος με 48 άνδρες να πολεμήσει μέχρις εσχάτων. Μετά από πολύωρη μάχη, ο ίδιος αιχμαλωτίστηκε και μεταφέρθηκε στη Λαμία στις 24 Απριλίου. Εκεί, αφού αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Τούρκους, βασανίστηκε φρικτά και πέθανε με μαρτυρικό τρόπο. Ο θάνατος του Αθανάσιου Διάκου συγκλόνισε το λαό και ο ίδιος αναδείχτηκε ως ένα από τα εμβληματικά σύμβολα της Επανάστασης του 1821. Η γέφυρα της Αλαμάνας βρίσκεται επί της Εθνικής Οδού, λίγο μετά τη Λαμία, 3 χιλιόμετρα δυτικά των Θερμοπυλών, όπου βρίσκεται και το μνημείο της μάχης.

Ταβέρνες της Λαμίας

Εκτός από τα αξιοθέατα, αξίζει να επισκεφθεί κανείς τις ταβέρνες της πόλης και να δοκιμάσει τα παραδοσιακά ψητά, για τα οποία είναι διάσημη η πόλη. Οι περισσότερες συγκεντρώνονται στο κέντρο και συγκεκριμένα γύρω από την Πλατεία Λαού, στην οδό Καραϊσκάκη, η οποία πολύ συχνά αποκαλείται και οδός... “Χοληστερίνης”, με τη χαρακτηριστική μυρωδιά των ψητών σούβλας να απλώνεται παντού. Αρνιά και κατσίκια σούβλας, κοκορέτσια και σπληνάντερα είναι μερικές από τις σπεσιαλιτέ που προσφέρονται στην πόλη της Λαμίας, σε μεγάλη αφθονία. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν δεν είστε λάτρης αυτού του είδους διατροφής, αξίζει μία βόλτα στα σοκάκια της Πλατείας Λαού από λαογραφική άποψη.

Μονή Αγάθωνος και Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Οίτης

Η Μονή Αγάθωνος βρίσκεται σε απόσταση 7 χιλιομέτρων από το χωριό Υπάτη, δίπλα στον Εθνικό Δρυμό της Οίτης, σε υψόμετρο 533 μέτρων, μέσα σε ένα μαγευτικό τοπίο. Ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα από το μοναχό Αγάθωνα. Σύμφωνα με την παράδοση, το παλιό μοναστήρι που ασκήτευε ο Αγάθωνας έπαθε καθίζηση και η εικόνα της Παναγίας εξαφανίστηκε και ξαναβρέθηκε σε μία σπηλιά, κοντά στην οποία ο μοναχός έχτισε το σημερινό μοναστήρι, το οποίο πήρε το όνομα του μετά το θάνατο του τελευταίου. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας αποτέλεσε καταφύγιο για τους αγωνιστές, γεγονός στο οποίο οφείλεται και η πυρπόληση του από το Δράμαλη το 1822, η οποία κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της μονής. Διασώθηκαν ωστόσο πολλά κειμήλεια και στο σκευοφυλάκειο της μονής φυλάσσονται πολλά ιερά σκεύη, βιβλία, εικόνες και άμφια. Εντός του προαυλίου χώρου της Μονής Αγάθωνος βρίσκεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Οίτης, που περιλαμβάνει εκθέματα που σχετίζονται με την παλαιοντολογία, τη γεωλογία, τη κλιματολογία, την εδαφολογία και την οικολογία του Εθνικού Δρυμού Οίτης. Στον εξωτερικό χώρο του μουσείου έχει δημιουργηθεί ένας μικρός βοτανικός κήπος που περιλαμβάνει τα σημαντικότερα είδη χλωρίδας της Οίτης και αποτελεί το μοναδικό στο είδος του στην περιοχή. Το εργαστήριο - βιβλιοθήκη που υπάρχει στο χώρο του μουσείου συμβάλλει σημαντικά στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης του μουσείου.

ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΛΑΜΙΩΤΙΚΗ

ΥΛΙΚΑ

8 φύλλα μπακλαβά
250 γρ. κασέρι
250 γρ. φέτα
250 γρ. γραβιέρα
400 γρ. γάλα
200 γρ. βούτυρο
4 αυγά

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αλείφουμε με λιωμένο βούτυρο ένα ταψί και απλώνουμε 4 φύλλα του μπακλαβά
βουτυρωμένα μεταξύ τους.
Κόβουμε όλα τα τυριά ψιλά κομμάτια,τα ανακατεύουμε και τα απλώνουμε πάνω στα φύλλα.
Πάνω στα τυριά τοποθετούμε τα άλλα 4 φύλλα βουτυρωμένα κι αυτά μεταξύ τους.
Σε ένα μπολ χτυπάμε τα αυγά,ρίχνουμε το γάλα και τα ανακατεύουμε.
Χαράζουμε τη πίτα σε κομμάτια και περιχύνουμε με τα αυγά και το γάλα.
Την ραντίζουμε με λιωμένο βούτυρο και την αφήνουμε να σταθεί για 2 ώρες.
Την ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 30 λεπτά.

θερμίδες: 350 περίπου (1 κομμάτι)

Καλή σας όρεξη!!

Παραλίες Μήλου

Λένε πολλά για την Μήλο. Ότι είναι ζευγαρονήσι. Ναι είναι. Λένε επίσης ότι όποιο ζευγάρι πάει στη Μήλο χωρίζει. Φυσιολογικό όταν τα περισσότερα ζευγάρια πάνε στη Μήλο και επίσης το 99% των ζευγαριών χωρίζουν. Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει σήμερα είναι αυτό που λένε για τις παραλίες της. Μέχρι να πάω στην Μήλο έλεγα ότι τον πιο ωραίο συνδυασμό νερών και παραλίας στις Κυκλάδες τα είχα δει στην Αμοργό. Η Μήλος όμως στογγυλοκάθησε στην πρώτη θέση της λίστας με ευκολία.

Το γιατί θα το καταλάβεις παρακάτω...

Τσιγκράδο

Μικρό κολπάκι με μικρές σπηλιές για εξερεύνηση. Γαλάζια νερά, ωραία αμμουδιά, σκιά από τις 5 το απόγευμα αλλά ένα μεγάλο μειονέκτημα. Για να φτάσεις στην αμμουδιά της πρέπει να κάνεις τον Ταρζάν.

Παλαιότερα υπήρχε ένας γιγαντιαίος αμμόλοφος που αρκούσε να ανέβεις. Τώρα πια πρέπει να κατέβεις 10 μέτρα με ραπέλ σε ελαφρά κλίση, άλλα 3 μέτρα σε πολύ απότομη κλίση και τέλος μια ξύλινη σκάλα στον κάθετο βράχο. Α ναι. και να το ανέβεις μετά. Εναλλακτικά την προσεγγίζεις από θαλάσσης.

Σαρακήνικο

Παγκοσμίως γνωστή παραλία χάρη στην ιδιομορφία των βράχων που "αιχμαλωτίζουν" μια πολύ στενή αμμουδιά. Οι άνεμοι από τον Βορρά έχει σχηματίσει πολύ ιδιαίτερες παραλίες σε όλη τη βόρεια πλευρά του νησιού. Για να τις επισκεφτείς βέβαια πρέπει να μην υπάρχουν πάρα πολύ ισχυροί βοριάδες. Αξίζει να κάνεις μια βόλτα στους λείους βράχους για να βγάλεις φωτογραφίες και να θαυμάσεις τη θάλασσα να σκάει στα βράχια.

Φυριπλάκα

Χαρακτηριστική παραλία της νότιας πλευράς της Μήλου μιας και όλη αυτή η πλευρά χαρακτηρίζεται για τις αμμουδιές της. Η Φυριπλάκα είναι η πιο γνωστή και πολυσύχναστη παραλία. Άσχετο αν στη φωτό είναι ερημική. Οι ψάθινες ομπρέλες είναι πολλές, το μπαράκι μια χαρά εξοπλισμένο και τα νερά ανέκαθεν καθαρά μιας και νότια της νότιας πλευράς της Μήλου είναι μόνο θάλασσα μέχρι την Κρήτη. Αρκετά μεγάλη ώστε να βρεις την ησυχία σου αν δεν θες να στριμωχτείς στις ξαπλώστρες.

Παπαφράγκας

Η θαλασσα μπαίνει από τον βράχο και καταλήγει σε μια πολύ μικρή αμμουδιά. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η κατάβαση μέχρι την αμμουδιά μιας και πρέπει να κατέβεις έναν αρκετά απόκρημνο βράχο με το σώμα σου κολλημένο σε αυτόν. Η προειδοποιητική πινακίδα δεν είναι εκεί για πλάκα. Είναι πραγματικά δύσκολη η κατάβαση αλλά αν πετύχεις αυτή την παραλία κάποιον "ήσυχο" μήνα, θα έχεις την δικιά σου prive όαση στο Αιγαίο.

Παλαιοχώρι

Δυο παραλιες για να διαλέξεις. Μια σχετική μικρή παραλία με την πινακίδα για το bar Deep Blue να την υποδεικνύει και μία μεγάλη κάτω από τα ενοικιαζόμενα και τις ταβέρνες της περιοχής. Όποια και να διαλέξεις, δεν θα απογοητευτείς ούτε από τα νερά ούτε από το τοπίο. Ψιλό χαλικάκι, κοκκινωπά βράχια πάνω από την παραλία και μια πολύ ελαφρά μυρωδιά από θειάφι χάρη στα παλιά ορυχεία θειαφιού.

Χιβαδόλιμνη

Οταν κάνεις βόλτα στο λιμάνι του νησιού βλέπεις απέναντι στον κόλπο μια τεράστια παραλία. Αυτή είναι η Χιβαδολίμνη. Και όσο οδηγείς τον παραλιακό δρόμο που πηγαίνει παράλληλα στην παραλία έχεις πυκνά συχνά κάποιες μικρές εσοχές για να αφήσεις το αυτοκίνητο και να κατέβεις μέχρι την παραλία. Οι περισσότεροι βέβαια συνωστίζονται στο αριστερό άκρο της παραλίας. Εκεί που είδα πολλούς να κάνουν kite surf.

Πλάθιενα

Μικρή παραλία πολύ κοντά στην Πλάκα (Χώρα). Είναι η πιο βολική και κοντινή παραλία για να ρίξεις μια απογευματινή βουτιά ή αν δεν έχεις όρεξη να οδηγήσεις μέχρι τα νότια του νησιού. Αν και στα βόρεια του νησιού, κοιτάζει δυτικά με αποτέλεσμα να είναι κατάλληλη ακόμα και στα μελτέμια του Αυγούστου.

Αγία Κυριακή

Οταν την επισκέφτηκα εγώ είχε αρκετό κόσμο στα αρκετά μπαράκια που είδα στημένα στην παραλία. Είναι μια πολύ μεγάλη αμμουδιά και σίγουρα θα βρεις χώρο να απλώσεις την πετσέτα σου. Αν και με το Παλαιοχώρι, το Τσιγκράδο και την Φυριπλάκα σε κοντινή απόσταση, δύσκολα θα μείνεις εκεί. Το tip λέει να πας όσο πιο αριστερά μπορείς.

Κλέφτικο

 Το τελευταίο  δεν είναι παραλία. Ούτε είναι απλά ένα βράχος με μια τρύπα από κάτω όπως δείχνουν οι καρτ ποστάλ. Είναι τρεις συνεχόμενοι κόλποι με πολλές σπηλιές για να εξερευνήσεις, προστατευμένα κολπάκια για να ρίξεις άγκυρα και υπέροχα νερά. Για το Κλέφτικο μπορείς να πάρεις ιστιοπλοϊκά ή καραβάκια τα οποία ξεκινούν από τον Αδάμαντα, την Αγία Κυριακή και τον Κήπο. Τα περισσότερα ιστιοπλοϊκά προσφέρουν περιήγηση και σε άλλες παραλίες στη δυτική πλευρά του νησιού, στην οποία δεν μπορείς να φτάσεις με το αυτοκίνητο ούτε για πλάκα.